Güven Ersen

Her şeyi bilen biri değilim; hatta ne kadar az bildiğimi fark ettikçe daha çok susuyorum. Galiba ben bu suskunluklarda büyüdüm. Bilmediklerimin büyüsüne kapıldım; hep bir adım ötemde duran düşünceleri yakalamaya çalıştım. Bazen bir kitapta, bazen bir yabancının bakışında, bazen bir filmin karesinde buldum kendimi.

En çok da bilmediklerimin çokluğu korkutuyor beni. Ama bu farkındalık bir yandan da özgürleştiriyor. Artık her şeyi bilemeyeceğimi kabul ediyorum. Bu da bana daha çok keşfetme cesareti veriyor. Öğrenmek, benim için bir yük değil; bir armağan. Bilmedikçe derinleşiyorum.

Ve dinlemek... Sanırım en çok bunu seviyorum. Her insan bir evren, bazısı yüksek sesle anlatıyor hikâyesini, bazısı sessizce . Ben o sessizce anlatılanları duymak istiyorum.  Çünkü anlamak, yargılamaktan daha değerli.

Belki de peşinden koştuklarımızın en güzeli, hiç ulaşamadıklarımız. Yolda olmak, varmak kadar anlamlı. Ve ben, hâlâ öğreniyor ve öğrendikçe  biraz daha büyüyorum.